Μετά την ύφεση της πανδημίας του κορωνοϊού μπαίνουμε ξανά στην, κατά ΝΔ, κανονικότητα. Από τη μία με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, η φύση μετατρέπεται σε ένα ακόμα εξαγοράσιμο υλικό για την άντληση κέρδους εις βάρος της βιωσιμότητας της εκάστοτε περιοχής. Από την άλλη, με το τέλος της καραντίνας, τερματίζονται και οι συμβάσεις έκτακτου προσωπικού στα νοσοκομεία, αφήνοντάς τα να παρακμάσουν και να διαλυθούν υποτιμώντας τις κοινωνικές μας ανάγκες. Παράλληλα, η δημόσια δωρεάν παιδεία υποβαθμίζεται και οδεύει προς την ιδιωτικοποίηση Το σχολείο απροκάλυπτα μετατρέπεται σε ένα στείρο εργοστάσιο παραγωγής μελλοντικών εργατών, όπου οι μαθητές-καθηγητές παρακολουθούνται από κάμερες. Οι μαθητές συνηθίζουν στην εντατική δουλειά μέσω των συνεχών εξετάσεων, χωρίς προσωπικό χρόνο-ανάμεσα σε σχολείο και φροντιστήριο, προετοιμάζοντας τους για μια εργασιακή ζωή γεμάτη εκμετάλλευση. Για εργασιακά δικαιώματά ούτε λόγος αφού με την πρόφαση του κορωνοϊού πετσοκόβονται οι ήδη χαμηλοί μισθοί, τα ωράρια γίνονται λάστιχο ενώ όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι ζουν στην επισφάλεια. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έρχεται και το νομοσχέδιο κατά των διαδηλώσεων, τον μοναδικό τρόπο αντίδρασης και πίεσης που διαθέτουμε.
Η κανονικότητα συνεχίζεται βέβαια και στους υπόλοιπους τομείς. Η καταστολή δείχνει ξανά τη φυσική της μορφή και χτυπάει με το γκλοπ του εκάστοτε μπάτσου. Ξαναβλέπουμε αστυνομοκρατούμενες γειτονιές και πλατείες και επιθέσεις σε κόσμο που κάθεται σε πάρκα. Πλέον και στην πόλη μας βλέπουμε μπάτσους της ΔΙΑΣ να κυκλοφορούν στα πάρκα, να τραμπουκίζουν και να προσαγάγουν «15χρονους εγκληματίες». Το ίδιο συμβαίνει και σε πλατείες άλλων πόλεων όπως της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Πιο συγκεκριμένα στη γειτονιά των Εξαρχείων, η καταστολή παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Τελευταία, μπάτσοι κυκλοφορούν με απειλητική συμπεριφορά τραμπουκίζοντας κατοίκους, εισβάλλοντας σε μαγαζιά, ξυλοκοπώντας και βασανίζοντας όποιον τους κάνει κέφι. Η τρομοκρατία εναντίον κατοίκων και όσων δραστηριοποιούνται εκεί έχει ως σκοπό να πληγεί η συσπείρωση των ανθρώπων που αγωνίζονται και να κυριαρχίσει ο φόβος. Τα Εξάρχεια, άλλωστε, αποτέλεσαν στο παρελθόν ορμητήριο πολλών κοινωνικών αγώνων, πλήττοντας τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Από αυτό το κλίμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι εκκενώσεις καταλήψεων που χρησιμοποιούνται ως κέντρα αγώνα, με τελευταία την εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56, την Παρασκευή 26/6.
Δεν σταμάτησαν εκεί όμως οι συστημικοί βασανιστές αφού πλέον εξαπολύουν καθημερινά βίαιες επιθέσεις εις βάρος μεταναστών και μεταναστριών. Χτυπούν λυσσασμένα εγκύους, γέρους και μικρά παιδιά επειδή απλά υπάρχουν στον δημόσιο χώρο. (5/7/20, Πλατεία Βικτωρίας). Άλλα παραδείγματα κρατικής καταστολής είναι το χτύπημα της αστυνομίας στην πορεία χιλιάδων κατοίκων του Βόλου που διαμαρτύρονταν για την καύση σκουπιδιών δίπλα στα σπίτια τους και την καθημερινή επιβάρυνση της υγείας τους (13/6, Βόλος) και το ξύλο σε διαδήλωση κατοίκων ενάντια στις ανεμογεννήτριες (20/5, Τήνος). Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι στόχος της καταστολής δεν είναι οι «κακοί μετανάστες», οι αναρχικοί, αυτοί που δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας για τον κορωνοϊό αλλά οποιοσδήποτε αγωνίζεται.
Σε αυτή την γενικευμένη επίθεση εμείς θα είμαστε απέναντι τους. Το χουντικό νομοσχέδιο για την απονομιμοποίηση των διαδηλώσεων, οι επιθέσεις των μπάτσων και οι εκκενώσεις καταλήψεων ούτε μας πτοούν ούτε θα μας σταματήσουν. Ενάντια στις επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους, οργανωνόμαστε και συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Παλεύουμε όλοι μαζί για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΑΝΙΩΝ 56
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
