Tον τελευταίο μηνά έχουν κάνει την εμφάνιση τους αφίσες κατά των αμβλώσεων, τόσο στο μετρό της Αθήνας όσο και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, που φέρουν την υπογραφή της οργάνωσης «Αφήστε με να ζήσω». Η οργάνωση αυτή αποτελείται από 19 ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία και την ανώτατη συνομοσπονδία πολυτέκνων Ελλάδος. Με εναν καθαρά αντιεπιστημονικό λόγο η οργάνωση αυτή έχεις ως στόχο την προπαγάνδιση ενάντια στο δικαίωμα στην έκτρωση, ανεξάρτητα με τον λόγο που έχει οδηγήσει στην επιλογή αυτή. Επαναλαμβάνει εμμονικά ότι η έκτρωση είναι φόνος, μια θέση την οποία δημόσια και ανοιχτά αγκαλιάζει η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, όπως έδειξε και η καθιέρωση της «μέρας αγέννητου παιδιού» τον Ιούλιο 2019 από την ιερά σύνοδο. Μέσα στον σάλο που οδήγησε η καμπάνια αυτή, ο Άδωνις Γεωργιάδης, μπροστάρης της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, έσπευσε να επιχειρηματολογήσει εκτενώς για την ηθική διάσταση του θέματος, με κύριο άξονα το δημογραφικό και την υπογεννητικότητα στην ελλάδα. Έτσι, βλέπουμε το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, δηλαδή την ελευθέρια επιλογής για το ίδιο τους το σώμα, να δέχεται ολομέτωπη επίθεση από εκκλησιά και κράτος, στο όνομα του τρίπτυχου «πατρίς θρησκεία οικογένεια». Η ελληνική ορθόδοξη οικογένεια, ως κύριος φορέας των πατριαρχικών προτύπων, ανάγει την τεκνοποίηση και την μητρότητα σε απολυτό σκοπό της ζωής κάθε γυναίκας. Ταυτόχρονα, όσο γεννάμε ελληνοπούλα εκπληρώνουμε το ιερό καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα, ενισχύοντας την πληθυσμιακά και εξασφαλίζοντας την επιβίωση του έθνους. Αρά, τα γυναίκεια σώματα νοούνται αποκλειστικά ως εθνικές μήτρες, που σε περίπτωση πολέμου θα επανδρώσουν τα ελληνικά στρατεύματα, κάτι που καλό είναι να θυμόμαστε ειδικά σε περιόδους που καλλιεργείται φιλοπόλεμο κλίμα.
Αυτή η καλά οργανωμένη ιδεολογική προπαγάνδα σαν τελικό στόχο έχει την απονομιμοποίηση της έκτρωσης (όπως έχει ήδη συμβεί σε Ιρλανδία, Μάλτα, Κύπρο- με ελάχιστες εξαιρέσεις). Κάτι τέτοιο προφανώς δεν θα μειώσει τα ποσοστά των αμβλώσεων, αλλά θα οδηγήσει τις γυναίκες σε παράνομες, επικίνδυνες και οικονομικά επιβαρυντικές μεθόδους άμβλωσης, με κίνδυνο από την υγεία τους, μέχρι την ίδια τους τη ζωή. Αλλά τι σημασία έχουν οι γυναικείες αυτές ζωές μπροστά στα τόσα “αγέννητα παιδιά”; Τα σώματα μας εξουσιάζονται, έτσι, από ένα κράτος που όσο μας αφήνει να επιβιώνουμε με τον κατώτατο μισθό ή στην ανεργία, τόσο κλείνει το μάτι σε μια εκκλησία που μας επιβάλλει τη μητρότητα, με κάθε κόστος. Μας είναι ξεκάθαρο ότι ο αγώνας για το δικαίωμα στις αμβλώσεις είναι ένας αγώνας για την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας. Μέσα στα σώματά μας μπορούν να δημιουργηθούν οργανισμοί γιατί τα σώματά μας είναι αυτά που εξασφαλίζουν τις συνθήκες για την εν δυνάμει ανάπτυξή τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η απόφαση για τη γέννηση αυτού του εν δυνάμει οργανισμού μπορεί να ανήκει μόνο σε εμάς. Παπάδες, κληρικοί, νομοθέτες, ακροδεξιά σκουπίδια και νοικοκυραίοι δεν έχουν κανένα λόγο πάνω στις ζωές μας, δεν μπορούν και δεν πρόκειται να μας επιβάλλουν πότε και αν θα γίνουμε μητέρες.
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ, ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΜΑΣ ΤΡΕΦΟΥΝ ΜΕ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΦΥΛΗ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΟΜΗΧΑΝΗ
ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΗΧΑΝΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
