KANΕΝΑ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Σε ένα γενικευμένο και παγκόσμιο κλίμα ταξικών αναβρασμών και εξεγέρσεων παρατηρούμε ένα κοινό μοτίβο. Από τη μία παρατάσσονται οι από τα κάτω, αγωνιζόμενοι ενάντια στην περαιτέρω φτωχοποίηση, την άμβλυνση της ταξικής ψαλίδας και τη φασιστικοποίηση της καθημερινότητας· από την άλλη παρατάσσονται οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί καταστολής εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των από πάνω, αφεντικών και ηγετών. Αυτό τον καιρό η Βολιβία, η Χιλή, το Εκουαδόρ, η Γαλλία, η Καταλονία, το Ιράν, το Ιράκ, ο Λίβανος και το Χονγκ Κονγκ εξεγείρονται, αν και με διαφορετικές αφορμές, αμφισβητώντας κράτος και εξουσία, επιδιώκοντας αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής. Η απάντηση από το όποιο κράτος αντικατοπτρίζεται σε χιλιάδες τραυματίες, νεκρούς και συλληφθέντες μετατρέποντας τις ειρηνικές διαδηλώσεις σε πεδία σφαγών, όπου η ανελέητη και ωμή βία από μεριάς μπάτσων και κράτους νομιμοποιείται στα πλαίσια του ότι “στον πόλεμο, όλα επιτρέπονται”, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο των βιασμών και των δολοφονιών. Όπως και σε κάθε εξέγερση, οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και οι καταπιεστές καταστέλλουν. Σε αυτό το μονοπάτι οδεύει και ο εγχώριος κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους, ενάντια στον κόσμο του αγώνα, δημιουργώντας με νομοσχέδια και διατάξεις μια καθημερινότητα άκρως καταπιεστική.
Τα πολυμέτωπα σχέδια της ΝΔ, των σημερινών διαχειριστών του κράτους, έχουν ως βασικό σκοπό την επιβάρυνση των εργατών/εργαζομένων αλλά και την ελάφρυνση των κεφαλαιούχων, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών και προσφύγων, το ξεπούλημα ιδρυμάτων εκπαίδευσης και υγείας ακόμα και τη λεηλασία του περιβάλλοντος στο βωμό του κεφαλαίου.
Αρχικά, με το πρόσφατο Αναπτυξιακό νομοσχέδιο, προβλέπεται η μείωση των μισθών, καθώς οι κλαδικές συμβάσεις καταργούνται υπό συνθήκες και η μείωση των θέσεων εργασίας του δημοσίου, αφού αντικαθιστώνται με ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα- όπου το έργο καλύπτεται από ιδιωτικές εταιρίες και τις γνωστές πρακτικές της μαύρης εργασίας, των ελαστικών ωραρίων, των μειωμένων μισθών, τα ελλειμματικά μέτρα ασφάλειας στο χώρο εργασίας). Παράλληλα, με τις περικοπές αυτές έρχεται η αύξηση μισθών των στελεχών της κυβέρνησης και των μεγάλων ΔΕΚΟ. Επιπρόσθετα, στερούν από τον εργάτη/εργαζόμενο το βασικό μέσο πάλης που διαθέτει για να αντισταθεί, το συνδικαλισμό, στοχοποιώντας όποιον συνδικαλίζεται μέσω του ηλεκτρονικού φακελώματός του και απονομιμοποιώντας το δικαίωμα της διαμαρτυρίας με τη θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις αποφάσεις των σωματείων, εμπλέκοντας ακόμα περισσότερο τους κρατικούς μηχανισμούς στον τρόπο λήψης αποφάσεων των συνελεύσεων. Στον αντίποδα αυτών, προσφέρονται μέτρα-δώρα σε εταιρείες και “ημετέρους”, με στόχο να καλυφθούν παλαιότερα αδικήματα και να σηματοδοτηθεί μία περίοδος νέων και πλήρως νόμιμων κατά τα άλλα σκανδάλων. Τέτοια μέτρα είναι αυτά που φωτογραφίζουν στελέχη της Ν.Δ., όπως ο Γ. Πατούλης και ο Γ. Παπανικολάου, αποποινικοποιώντας τις παραβάσεις τους, καθώς και τα μέτρα όπου δωρίζεται απλόχερα χώρος για επιχειρήσεις, όπως τα επιπλέον στρέμματα στο Ελληνικό και εκτάσεις εκτός από αστικές αλλά και σε δασικές, αρχαιολογικές περιοχές προς τοποθέτηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Ωστόσο, δεν μπορεί να μείνουν απαρατήρητοι οι 111, μέχρι στιγμής, διορισμοί στον κλάδο της υγείας που αφορούν μονάχα φίλους, συγγενείς της κυβέρνησης και τα κομματόσκυλά τους, χωρίς να σχετίζονται με τον τομέα.
Από το στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς κυβέρνησης δε θα μπορούσε να λείπει το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Προεκλογικά προάσπιζε ότι κατέχει τη χρυσή λύση του προβλήματος, χειραγωγώντας και φανατίζοντας τους “πατριώτες”, ώστε να κλέψει την ψήφο τους από την τότε παραπαίουσα χρυσή αυγή. Μετεκλογικά υπήρξε ανίκανη να διαχειριστεί την κατάσταση, καθώς οι πόλεμοι και οι διαταραχές συνεχίζονται σε Μέση Ανατολή και Αφρική με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ και της ίδιας της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, και η τωρινή, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, όχι μόνο δεν επιχειρούν να σταματήσουν τους πολέμους, αλλά αντιθέτως τους ενισχύουν: τη μία με την πώληση πυρομαχικών στη Σ. Αραβία με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στη Υεμένη κατά αμάχων και την άλλη με την εγκατάσταση βάσεων του ΝΑΤΟ, βαφτίζοντας ως πρόβλημα τους ίδιους τους πρόσφυγες και κρύβοντας την αληθινή ρίζα του προβλήματος. Η λύση τους εκφράζεται με εκκενώσεις στεγαστικών καταλήψεων, όπου μετανάστες και πρόσφυγες ζούσαν τουλάχιστον υπό τους δικούς τους όρους. Κορυφώνοντας το αντιμεταναστευτικό κρεσσέντο, οι κυβερνώντες ανακοινώνουν τη φυλάκισή τους σε 6 νέα κλειστά κέντρα κράτησης και προτείνουν την εξορία τους σε ξερονήσια, θέλοντας να επαναληφθεί η ιστορία της Γυάρου, της Μακρονήσου και του Αη Στράτη. Ωστόσο, οι στρατηγικές που θρέφουν τον πόλεμο συνεχίζονται, διαιωνίζοντας το πρόβλημα και αυξάνοντας συνεχώς το κύμα μετανάστευσης. Εν τω μεταξύ, γκετοποιώντας μετανάστες/πρόσφυγες και αφανίζοντάς τους από το οπτικό πεδίο της κοινωνίας, το μόνο που θέλουν να πετύχουν είναι να αποφευχθεί η οργάνωση με ντόπιους και μετανάστες και να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των Ευρωπαίων αφεντικών για φθηνά εργατικά χέρια.
Στο πολιτικό προσκήνιο των ημερών παρατηρούμε τις προσπάθειες κατάργησης του δικαιώματος πρόσβασης σε δωρεάν παιδεία και υγεία. Όσον αφορά την εκπαίδευση, με την κατάργηση του ασύλου (λες και τα άσυλα καταργούνται με νόμους) , την ποινικοποίηση της πολιτικής στα πανεπιστήμια και την εντατικοποίηση των σπουδών (προσπάθεια θεσμοθέτησης των ν+2 ετών φοίτησης και τις διαγραφές φοιτητών, την επαναφορά της βάσης του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια) γίνεται προσπάθεια φίμωσης του φοιτητικού κινήματος. Παράλληλα, επιχειρώντας να φέρει το αυτοδιοίκητο και την αξιολόγηση στις σχολές, ανοίγει το δρόμο στην πρόσβαση ιδιωτών στα πανεπιστήμια και τη συνεχή μείωση του κόστους φοίτησης (συρρίκνωση των παροχών σίτισης, στέγασης και μεταφοράς), καθώς το πανεπιστήμιο θα στηρίζεται οικονομικά μόνο στα δικά του έσοδα και δε θα περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό του κράτους. Αποκορύφωμα του μεγαλεπήβολου σχεδίου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αποτελεί η εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με των δημόσιων πανεπιστημίων, προσελκύοντας φοιτητές στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, καθώς τα δημόσια, λόγω της υποχρηματοδότησης, θα υποβαθμίζονται συνεχώς. Παρόμοιο μοτίβο ακολουθείται και στον κλάδο της υγείας. Η ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων ήδη ξεκίνησε με την παραχώρηση τμήματος του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Τα σενάρια μετατροπής των νοσοκομείων από Νομικά Πρόσωπα Δημόσιου Δικαίου σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και η ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων παραμένουν ανοιχτά. Δηλαδή ως λύση στις ελλείψεις αναλώσιμων και προσωπικού προβάλλεται η ιδιωτικοποίηση και όχι η ενίσχυση της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης. Έτσι, το αναφαίρετο δικαίωμα στην υγεία και την εκπαίδευση δε μοιάζει πια και τόσο αναφαίρετο.
Σαν να μην αρκούσαν όλα αυτά, το περιβάλλον δε μένει αλώβητο. Το αναπτυξιακό νομοσχέδιο παραχωρώντας τον έλεγχο τρόπου λειτουργίας των εταιριών(βιοτεχνιών-βιομηχανιών) σε άλλες ιδιωτικές εταιρίες, τις διευκολύνει να αντλούν το μέγιστο κέρδος σε βάρος του περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια, εταιρίες σαν την El Dorado Gold αρκεί να βρουν μια συνεργαζόμενη εταιρία ελέγχου για να παραποιηθούν δεδομένα και να λεηλατήσουν περιβάλλον και τοπικές κοινωνίες, πραγματοποιώντας τα σχέδια τους όπως οι εξορύξεις χρυσού σε Μακεδονία και Θράκη. Με αυτό τον τρόπο, θα συνεχίσουν να υπάρχουν ατυχήματα, όπως η πλημμύρα προηγούμενων ημερών στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής λόγω ρέματος που είχε εκτρέψει η Ελληνικός Χρυσός (θυγατρική της El Dorado Gold), επηρεάζοντας την ισορροπία της φύσης και την καθημερινότητα των κατοίκων.
Για εμάς, όλα αυτά τα μέτρα που περιορίζουν τα δικαιώματά μας και τις ελευθερίες μας αποτελούν μία έμμεση νομοθετημένη καταστολή, η οποία συντηρητικοποιεί την κοινωνία και προωθεί την εκμετάλλευση των από τα κάτω χωρίς περιθώρια αντίστασης. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η βίαιη καταστολή που δέχονται τα άτομα του ανταγωνιστικού κινήματος εκπληρώνοντας τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους της. Μετά από την ανικανότητα εκπλήρωσης των τρανών δηλώσεων για την εξάλειψη του μεταναστευτικού θέματος και την απόσυρση της συμφωνίας των Πρεσπών, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να διατηρήσει την δημοτικότητά της το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι το θέαμα στα δελτία ειδήσεων στο πλαίσιο του δόγματος “Νόμος και Τάξη”. Στην ουσία, συνεχίζει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης με τις περισσότερες εκκενώσεις καταλήψεων στην Ελλάδα και με μια από τις πιο “ριζοσπαστικές” κατασταλτικές πρακτικές που θα ζήλευε η “δεξιά”. Η ΝΔ από τη μεριά της σε 5 μήνες διακυβέρνησης έχει εκκενώσει 14 καταλήψεις, επιχειρώντας να ακρωτηριάσει όσο περισσότερο μπορεί το ανταγωνιστικό κίνημα, ώστε αυτό να μην προλάβει να αντεπιτεθεί στα νομοθετικά σχέδια που έχουν περάσει ή αναμένεται να περάσουν από τη Βουλή. Το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, για εκκένωση όλων των καταλήψεων μέχρι τις 6 Δεκέμβρη, πέρα από προκλητικό, δείχνει πως η κυβέρνηση αναγνώρισε τους χώρους μας ως χώρους οργάνωσης και αντίστασης, για αυτό και θέλει να τους αφανίσει. Ακόμα και όταν αυτοί οι χώροι δε καλύπτονται από την ομπρέλα του “παράνομου”, όπως τα γραφεία της πολιτικής ομάδας “Ταξική Αντεπίθεση”, τότε αυτοί παρακολουθούνται με κάμερες και τα μέλη τους με συσκευές GPS στα οχήματά τους, εγκαθιστώντας μια οργουελική νέα πραγματικότητα. Για τον ίδιο λόγο στέλνει τα ΜΑΤ σε σχολές καταπατώντας το άσυλο, όπως στην ΑΣΟΕΕ για να αναστείλει αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και συλλαμβάνει αγωνιζόμενους φοιτητές ακόμα και κάτω από τα σπίτια τους. Η τρομοκρατία μπάτσων και κράτους εξαπλώνεται στους δρόμους σαν κυνήγι μαγισσών, όπου αναρχικοί και κομμουνιστές, αντιμετωπίζονται ως ο βασικότερος εσωτερικός εχθρός, Στα πλαίσια αυτού, οι προσαγωγές, οι συλλήψεις, οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια τείνουν να γίνουν η νέα κανονικότητα. Μια κανονικότητα που θέλει πειθήνια υποκείμενα τους από τα κάτω, γρανάζια στη μηχανή του κεφαλαίου με μηδενικά αντανακλαστικά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των φρικαλεοτήτων είναι οι συλλήψεις-απαγωγές αγωνιστών αναρχικών με πρόσχημα τη συμμετοχή σε υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση, ο απρόκλητος ξυλοδαρμός διαδηλωτών και δημοσιογράφων στην πορεία της 17 Νοέμβρη και ο ξυλοδαρμός και η σεξουαλικοποιημένη βία στο μέλος του Ρουβίκωνα Λ. Γούλα από ματατζήδες. Ταυτόχρονα, η καταστολή μονοπωλεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας, με την καλώς μεθοδευμένη αρωγή των ΜΜΕ, ώστε να περάσουν απαρατήρητα όλα τα καταπιεστικά μέτρα που προετοιμάζονται.
Ως γνωστόν, όπου δε φτάνει το γκλοπ του μπάτσου, φτάνει η πέννα του δημοσιογράφου. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ τεχνηέντως αποκρύπτουν γεγονότα και ειδήσεις, ενώ ενισχύουν την παραφιλολογία του κράτους περί ανομίας ελευθεριακών χώρων και επιτακτικότητας καταστολής των “μπαχαλάκηδων”. Συγκεκριμένα, τα νέα μέτρα που περνάνε ή συζητιούνται στη Βουλή των εξουσιαστών αποσιωπούνται εκτός εάν μπορούν να παρουσιαστούν με κάποιο θετικό τρόπο. Ακόμα και όταν η επικαιρότητα δεν επιδέχεται απόκρυψη , κάνουν τα αδύνατα δυνατά να την εξωραΐσουν ώστε να είναι πιο εύπεπτη για τον αναγνώστη ή τηλεθεατή. Στην προσπάθεια τους να υποστηρίξουν την κυβέρνηση, αποκρύπτουν τις φωνές όσων αντιτίθενται στις επιδιώξεις της, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη με άλλα θέματα ήσσονος σημασίας, όπως έγινε με τις κινητοποιήσεις στις 17 Νοέμβρη όπου η μαζικότητα τους έμεινε ασχολίαστη, καθώς στα δελτία μονοπωλούσε το κυνηγητό των Εξαρχείων πριν και μετά την πορεία. Επίσης, δημοσιεύματα εγχώριου ή διεθνούς τύπου, τα οποία ασκούν αρνητική κριτική στη γενικευμένη κατάσταση καταστολής ή στα μέτρα εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, πασχίζουν να τα αποδείξουν ανυπόστατα. Έτσι, μέσω ημιτελούς ή και καθόλου πληροφόρησης, εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους εξαπατώντας και παραπλανώντας την κοινή γνώμη.
Προφανώς, σε ένα γενικευμένο κλίμα, όπου τα ΜΜΕ επικροτούν κράτος και μπάτσους για την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά των καταλήψεων, τα τοπικά ΜΜΕ δε θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχα. Εκεί που πιστεύαμε ότι συνηθίσαμε τη λασπολογία τους για την κατάληψη του παλιού νεκροτομείου, προβάλλοντάς μας ως επικίνδυνους τρομοκράτες, που επιβάλλεται να μας περιφρουρούν στρατιές μπάτσων, όποτε βγαίνουμε στο δρόμο, τώρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη μανία των ΜΜΕ να διαστρεβλώσουν, ακόμα περισσότερο, την πραγματικότητα. Για ότι συμβαίνει στην πόλη τελευταία μοχθούν να μας το καταλογίσουν, προσπαθώντας να μεταφέρουν οξυμένες καταστάσεις ενός αστικού κέντρου σε μία εντελώς διαφορετική συνθήκη. Επίσης, το μοτίβο παραπλάνησης λειτουργεί και εδώ, σπαταλώντας πρωτοσέλιδα και λεπτά στα δελτία για όταν ψήναμε σουβλάκια και λαχανικά σε “ηλεκτρικά κάρβουνα”. Όσο κι αν θέλουν να μας παρουσιάσουν ως “εχθρούς” της κοινωνίας και να μας αποκόψουν από αυτή, τόσο εμείς έχουμε τις πόρτες μας ανοιχτές, καλώντας όλες/όλους στους κοινούς αγώνες μας, προσπαθώντας για μία καλύτερη γειτονιά, καλύτερη πόλη, καλύτερους όρους ζωής, γενικότερα.
Για εμάς, καταστολή δεν είναι μόνο η σαδιστική συμπεριφορά των μπάτσων στα Εξάρχεια, είναι όλα τα μέτρα αυτά που μας καταπιέζουν και η δημιουργία μίας ασφυκτικής καθημερινότητας, όπου η κανονικότητα θα είναι ο φόβος και η ανασφάλεια. Για εμάς, καταστολή είναι να δουλεύουμε υπό τις χείριστες συνθήκες ή να είμαστε άνεργοι ενώ αφεντικά κι ηγέτες να πλουτίζουν. Για εμάς καταστολή είναι να χάνουμε την αξία μας ως άνθρωποι όταν μεταναστεύουμε. Για εμάς καταστολή είναι να μην υπάρχει δημόσια υγεία κι εκπαίδευση. Για εμάς καταστολή είναι να καταστρέφεται το περιβάλλον κι οι τοπικές μας κοινωνίες, εξαναγκάζοντάς μας να εγκαταλείψουμε τη φύση. Μπορεί τώρα στις ειδήσεις να σκιαγραφείται η καταστολή που επιβάλλεται μέσω των μπάτσων στον κόσμο του ανταγωνιστικού κινήματος, αλλά είναι ξεκάθαρο πως η δυστοπική κοινωνία που οραματίζονται απαιτεί την καταστολή όλων. Όπως μας διδάσκει η λατινική Αμερική κι η παγκόσμια επαναστατική ιστορία, οι άνθρωποι που θέλουν να παραμείνουν ελεύθεροι δεν καταστέλλονται, βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν ό,τι τους ανήκει. Κι εμείς με τη σειρά μας θα αντισταθούμε στις ορέξεις του κράτους να μας επιβάλει τον πλήρη έλεγχο στη ζωής μας και να μας μετατρέψει σε υπάκουους εντολοδόχους. Αναγνωρίζουμε ότι κάθε κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της προηγούμενης κι αντιστεκόμαστε σε όποιον διαχειριστή του κράτους, με όποιο όνομα κι αν παρουσιάζεται. Να μη θρηνήσουμε ακόμα ένα νεκρό, όσο κι αν το θέλουν. Δε θα αφήσουμε να μας πάρουν τίποτα. Κι αν μας τα πάρουν όλα, δε θα έχουμε τίποτα να χάσουμε.
Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις,
Ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.
Κανένα τελεσίγραφο δε μας τρομοκρατεί,
στο δρόμο να τσακίσουμε την καταστολή.
