Στις 25/4 έβαλε τέλος στη ζωή του δεκαοχτάχρονος κρατούμενος μετανάστης στο Α.Τ. Κομοτηνής. Ένας ακόμα θάνατος μέσα στις φυλακές-κολαστήρια όπου οι κρατούμενοι/ες εν μέσω πανδημίας του κορονοϊου αντιμετωπίζονται σαν θανατοποινίτες/τισσες. Και ενώ ο κίνδυνος της διασποράς του κορονοϊου είναι υπαρκτός, η κρατική εγκληματική πολιτική όχι μόνο αγνοεί τα αιτήματα των φυλακισμένων για λήψη ουσιαστικών μέτρων για την προστασίας τους, αλλά συνεχίζει με ακόμα πιο αυταρχικές και βίαιες πρακτικές την καταστολή των κρατουμένων και των αγώνων τους.
Εν μέσω πανδημίας του κορονοϊου , το κράτος εφαρμόζει ένα καθεστώς εξόντωσης ενάντια σε φυλακισμένους και μετανάστ(ρι)ες. Στις φυλακές, παρά τα αιτήματα για αποσυμφόρηση, οι κρατούμενοι συνεχίζουν να βρίσκονται στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο δίχως μέσα ατομικής προστασίας και με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ συνεχίζουν οι εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων που συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, αυξάνοντας τον κίνδυνο διασποράς του ιού. Οι απάνθρωπες αυτές συνθήκες έχουν ως αποτέλεσμα να μετράμε ήδη 4 απόπειρες αυτοκτονίας το τελευταίο δίμηνο στην Πέτρου Ράλλη, ενώ δεν λείπουν και θάνατοι κρατουμένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο πρόσφατος θάνατος του Σελίμ Ζερολαρι στον Μαλανδρίνο, εξαιτίας αποστήματος στο δόντι, καθώς και ο θάνατος 38χρόνου κρατούμενο από κορονοϊό , οι οποίοι (θάνατοι) επιβεβαιώνουν την εγκληματική παραμέληση της υγείας των κρατουμένων με κρατική υπογραφή. Ενάντια στις εξευτελιστικές αυτές και απάνθρωπες συνθήκες, φυλακισμένοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις (περιστέρι, φυλακές Κορυδαλλού κλπ.) και σε απεργία πείνας (Πέτρου Ράλλη) ζητώντας την αυτονόητη αποσυμφόρηση των φυλακών και μέτρα προστασίας. Η απάντηση στα δίκαια αιτήματά τους ήταν βίαιη καταστολή, βασανιστήρια, εκφοβισμός και εκδικητικές μεταγωγές, με χαρακτηριστική αυτή του Βασίλη Δημάκη, φοιτητή κρατούμενου που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις στις φυλακές Κορυδαλλού, ο οποίος απήχθη από τα ΕΚΑΜ και μετακινήθηκε σε άλλο σωφρονιστικό κατάστημα μακριά από τον τόπο που φοιτούσε. Ο Βασίλης Δημάκης έχει προχωρήσει ήδη σε απεργία πείνας και δίψας, διεκδικώντας να σπάσει το καθεστώς εξαίρεσης του από τις σπουδές του και την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού.
Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οπού δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για την αποσυμφόρηση των camps, με μετανάστ(ρι)ες να συνεχίζουν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα υπερπλήρη camp μέσα στα σκουπίδια και στις λάσπες, δίχως πρόσβαση σε νερό και σαπούνι, δίχως κανένα μέτρο ατομικής προστασίας. Το καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας και το “μένουμε σπίτι” ,λοιπόν, δεν αποτελεί λύση για χιλιάδες μεταναστ(ρι)ες , οι οποίοι αναγκάζονται να μετακινηθούν από τα κολαστήρια έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους, “σπάζοντας” την καραντίνα. Η μόνη έγνοια του κράτους, ωστόσο , είναι επιβολή προστίμων σε πρόσφυγες και μετανάστες για αναίτια(!) μετακίνηση, ενώ απειλεί με αποκλεισμό από την διαδικασία χορήγησης ασύλου όσους “παραβάτες” δεν τήρησαν τον “νόμο”. Έναν νόμο που βρίσκεται εκτός της σκληρής πραγματικότητας των στρατοπέδων συγκέντρωσης, έναν νόμο που έχει εισπρακτικό και εκφοβιστικό χαρακτήρα, έναν νόμο του οποίου η παράβαση θα δικαιολογεί την αναίτια εξαίρεση μεταναστ(ρι)ων από την χορήγηση ασύλου. Ενάντια στις απάνθρωπες αυτές συνθήκες κράτησης τους, εκατοντάδες αιτούντες άσυλου προχώρησαν σε καθιστική διαμαρτυρία στις 22/04 στην Μόρια, ζητώντας την αποσυμφόρηση του camp , καθώς μια πιθανή διασπορά του ιού ισοδυναμεί με θάνατο. Ήδη υπάρχουν επιβεβαιωμένα κρούσματα σε άλλες δομές, όπως στη δομή της Ριτσώνας, στην Μαλακάσα, στο Κρανίδι καθώς και σε οικισμούς ρομά, και παρότι ο κώδωνας του κινδύνου κρούει απειλητικά, το κράτος επιλέγει να θρηνήσει νεκρούς μετανάστες και μετανάστριες, πιστό στην αντιμεταναστευτική πολιτική και κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από το να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την προστασία τους, κωλυσιεργώντας ήδη δύο μήνες.
Μέσα σε ένα κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού και ενώ έντεχνα καλλιεργείται η απειλή της «υγειονομικής βόμβας» των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τον κοινωνικό ιστό, δίνεται πάτημα σε φασιστικά στοιχεία να ξεγλιστρήσουν από τις τρύπες τους. Πριν λίγες μέρες στη Λέσβο είχαμε τον τραυματισμό πρόσφυγα στην πλάτη από πυροβολισμούς φασίστα . Οι τέσσερις πρόσφυγες περπατούσαν στην περιοχή Αφαλώνα προς Μόρια, όταν ο 55χρονος φασίστας μέσα από αμάξι ξεκίνησε να πυροβολεί , με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός εκ των τεσσάρων προσφύγων. Το περιστατικό αυτό αποτελεί συνέχεια των θηριωδιών των πολιτοφυλακών στα σύνορα στον Έβρο και των πογκρόμ κατά μεταναστ(ρι)ων και αλληλέγγυων στα νησιά. Ο φασισμός συνεχίζει να βρωμίζει τις γειτονίες μας, με ή χωρίς καραντίνα, και όσο «μένουμε σπίτι», το μακρύ χέρι του κράτους τρομοκρατεί, τραυματίζει και δολοφονεί κολασμένους/ες και κατατρεγμένους/ες.
Η κρατική πολιτική που με φασιστικές, αυταρχικές, βίαιες και απάνθρωπες πρακτικές καταδικάζει φυλακισμένους/ες και μετάνστ(ρι)ες σε θάνατο δεν θα περάσει. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη, αγωνιζόμενοι για την δικαίωση των αιτημάτων των έγκλειστων και των μεταναστ(ρι)ιων.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ CAMP
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ Β. ΔΗΜΑΚΗ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
