Σαν συνέχεια την πρωινής δράσης στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Αλεξ/πολης για το κολαστηριο των φυλακών Κορυδαλλού Άγιος Παύλος, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική εξω απο το αναγνωστήριο του δπθ (Αλεξ/πολη), για την πανελλάδικη μέρα δράσης ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης και για τη χορήγηση αδειών στους πολιτικούς κρατουμενους. Το κάλεσμα έγινε από συντρόφους της κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου και του αναρχικού στεκιού utopia a.d. και συμμετείχαν σύντροφοι από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Κομοτηνής. Ασφαλίτες και διας ειχαν στηθεί στις γωνιες του τετραγώνου παρακολουθώντας “διακριτικά”.
Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε περαστικούς:
Το ελληνικό κράτος δεν χάνει ευκαιρία να επιδεικνύει την εκδικητικότητα του ενάντια σε όσους αμφισβητούνε την κυριαρχία του, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για περιπτώσεις συντρόφων του αντιεξουσιαστικού χώρου. Μεθοδεύσεις σε δίκες, κατασταλτικές επιχειρήσεις σε διαδηλώσεις, απαγωγές συντρόφων από τα σπίτια τους, αναίτιες προφυλακίσεις συγγενικών προσώπων, είναι λίγα μόνο τέτοια παραδείγματα. Η εκδικητικότητα αυτή βρίσκει πολλά παραδείγματα και σε περιπτώσεις έγκλειστων συντρόφων.
Ο κομμουνιστής Δ. Κουφοντίνας, μέλος της Ε.Ο. 17Ν, φυλακισμένος από το 2002, και ο αναρχικός Κ. Γουρνας, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και επίσης έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές από το 2010, στερούνται το δικαίωμα τους στην άδεια, παρόλο που έχουν συμπληρώσει το διάστημα που απαιτείται. Ο Δ. Κουφοντίνας, χωρίς να έχει κάποιο πειθαρχικό ως κρατούμενος, χωρίς να είναι υπόδικος για κακούργημα, και έχοντας συμπληρώσει τον απαραίτητο χρόνο που απαιτείται εδώ και 7 χρόνια, δέχεται απορριπτικές απαντήσεις από το αρμόδιο συμβούλιο, με μόνη αιτιολογία, κάποιες πολιτικές τοποθετήσεις του στο διαδίκτυο. Στην τελευταία αίτηση του, η απάντηση του συμβουλίου έγραφε ότι η αίτηση άδειας απορρίπτεται επειδή “δεν εκδήλωσε μεταστροφή και μεταμέλεια, ούτε αποκήρυξε την δράση του“.
Η απορριπτική απόφαση δεν είναι πάρα αντιμετώπιση πολίτικων αντιπάλων, παρόλο που η ελληνική δικαιοσύνη αρνείται να αναγνωρίσει τους επαναστάτες σαν πολιτικούς κρατούμενους. Καταστρατηγώντας την ίδια του την νομοθεσία και καταργώντας κατακτήσεις όπως αυτή της άδειας, το ελληνικό κράτος εκβιάζει τους αγωνιστές να αποκηρύξουν τις ιδέες τους, να δηλώσουν μετάνοια και αλλαγή φρονήματος. Το όλο θέμα λοιπόν δεν είναι νομικό άλλα αποτελεί επεισόδιο του πόλεμου μεταξύ του αστικού κράτους και των αντιπάλων του.
Η τακτική αυτή δεν είναι φυσικά καινούρια και μας υπενθυμίζει άλλες εποχές, δείχνοντας μας ακόμη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο του ελληνικού κράτους – αυτό του κληρονόμου και του συνεχιστή της μετεμφυλιακής πραγματικότητας.
Μια ενδεχόμενη αποκήρυξη ιδεών, ενόπλων αγωνιστών όπως ο Κ. Γουρνας και ο Δ. Κουφοντίνας θα σήμαινε μια μεγάλη νίκη για το καθεστώς, και θα χρησιμοποιούταν σαν ένα ακόμα παράδειγμα για να μοστράρει την παντοδυναμία του, και να δείξει με τον πιο αισχρό τρόπο την ανωτερότητα του, έχοντας παράλληλα στόχο την τρομοκρατία αγωνιστών εκτός της φυλακής.
Η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να επισημοποιήσει το άτυπο καθεστώς εξαίρεσης που ίσχυε και ισχύει για τους πολιτικούς κρατούμενους θεσπίζοντας τις φυλακές τύπου γ. Η κυβέρνηση σύριζα το μόνο που κατάργησε ήταν η ονομασία εντυπωσιασμού, καθώς η άνιση μεταχείριση που βιώνουν οι πολιτικοί κρατούμενοι παραμένει.
Ο Δ. Κουφοντίνας με την τελευταία επιστολή του ξεκαθαρίζει ότι: “Δεν υπογράφω δηλώσεις μετάνοιας, είμαι από εκείνους που δεν εξαργυρώνουν την όποια άδεια με τίμημα τη συνείδηση τους. Θα συνεχίσω και αυτόν τον αγώνα με όσα μέσα διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος, γιατί εμείς την προσωπική και επαναστατική αξιοπρέπεια δεν τη βάζουμε στο ζύγι“.
Ο Κ. Γουρνάς στην δική του επιστολή για το ζήτημα της άδειας του αναφέρει: “Από τη μεριά μου, η μόνη δήλωση που έχω να κάνω είναι αυτή της στράτευσης μου στον κόσμο του αγώνα, της ολόψυχης διάθεσης της ζωής μου στην υπηρεσία των ιδανικών της κοινωνικής επανάστασης, για έναν κόσμο όπου το δίκιο θα συμβαδίζει με την ελευθερία. Θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι τα δικαιώματα που κατέκτησαν κρατούμενοι πριν από μένα με σκληρούς αγώνες, χωρίς τη διάθεση να χαρίσω σε κανένα το δικαίωμα της άδειας“.
Οι περιπτώσεις των 2 αγωνιστών δεν είναι οι μοναδικές, αφού και άλλοι έγκλειστοι του αντιεξουσιαστικού χώρου έρχονται αντιμέτωποι με την εκδικητική αυτή τακτική του ελληνικού κράτους. Οι Γιώργος Καραγιαννιδης, Γρηγόρης Σαραφουδης, Νίκος Ρωμανός, Φοίβος Χαρισης είναι μερικοί μόνο από τους φυλακισμένους αγωνιστές στους οποίους το κράτος με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες αρνείται την παραχώρηση των αδειών που δικαιούνται.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΤΥΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ.
