ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Οχτώ χρόνια μετράμε από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τα πρωτοπαλίκαρα της Χ.Α. και παρά την περσινή καταδίκη του ναζιστικού κόμματος ξέρουμε πολύ καλά ότι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν έχει τελειώσει ακόμα, καθώς ο φασισμός δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με τη Χ.Α. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα βλέπουμε τους φασίστες να ξαναδιεκδικούν χώρο στο δημόσιο πεδίο με την παρουσία τους στις αντι-εμβολιαστικές συγκεντρώσεις. Ο ρόλος τους εκεί δεν είναι τυχαίος, αν σκεφτούμε ότι οξύνουν ένα δίπολο -εμβόλιο ή όχι- που έρχεται από τα πάνω. Με αυτόν τον τρόπο, από τη μία καταφέρνουν να διχοτομήσουν την κοινωνική βάση, και από την άλλη αποπροσανατολίζουν από την ολομέτωπη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δεχόμαστε στο βιοτικό μας επίπεδο (10ωρο, ελαστικά ωράρια) και στις κοινωνικές μας ανάγκες (υγεία, παιδεία, ρεύμα, στέγαση κ.λπ.).
Όταν, λοιπόν, οι φασίστες ξεμυτίζουν υπερασπιζόμενοι το «καλό του ελληνικού λαού», στην πραγματικότητα σπέρνουν μίσος και διαχωρισμούς στην κοινωνική βάση, πατώντας πάνω σε διαφορές εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές, σεξουαλικού προσανατολισμού. Η δράση τους βασίζεται στο βάθεμα αυτών των διαχωρισμών, με επιθέσεις στα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας (λοατκι άτομα, μετανάστ(ρι)ες) και φανατισμό των πιο αντιδραστικών. Ο εχθρός πια δεν αναζητάται στα συστήματα που γεννούν τη φτώχεια και τις ανισότητες, αλλά ανάμεσά μας, σε επίπλαστους διαχωρισμούς. Μιλάμε, δηλαδή, για μια ξεκάθαρα αντικοινωνική δράση, που “προτάσσει” τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Άλλοτε καταστέλλει έμπρακτα -χτύπημα απεργών και αγωνιστ(ρι)ών- και άλλοτε αποπροσανατολίζει από τους αγώνες που ωφελούν πραγματικά την τάξη μας. Σε κάθε περίπτωση, το κεφάλαιο βγαίνει κερδισμένο, επωφελούμενο από την υποτιμημένη εργατική δύναμη ντόπιων και μεταναστών.
Στο σήμερα, βέβαια το κράτος βρίσκεται σε θέση να ενσωματώνει μεγάλο μέρος της “βρωμοδουλειάς” του οργανωμένου φασισμού στις επίσημες πολιτικές του. Η κυβέρνηση ΝΔ, υλοποιώντας, άλλωστε, το εκλογικό της πρόγραμμα, εφαρμόζει μία ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική (παράνομες επαναπροωθήσεις, κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, στέρηση ΑΜΚΑ, επέκταση τείχους στον Έβρο) και θεσμοθετεί την επίθεση στα μέσα πάλης μας (αντισυνδικαλιστικός νόμος, νόμος διαδηλώσεων). Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην πρόσφατη τοποθέτηση του ακροδεξιού πόλου του κόμματος σε νευραλγικές υπουργικές θέσεις (Βορίδης, Πλεύρης, Άδωνις).
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να διατηρούμε οξυμένα τα αντανακλαστικά μας και να αποδομούμε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό που έχει σκοπό να διασπά την τάξη μας. Η επίθεση που ήδη δεχόμαστε και το μέλλον που μας επιφυλάσσεται απαιτεί εμείς οι ίδιες/οι να αναγνωρίζουμε τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα και να παλέψουμε συλλογικά, κάθε είδους μισαλλόδοξη και σκοταδιστική ρητορική και δράση, μέχρι την οικοδόμηση ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΥΤΕ ΥΓΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου
palionekrotomeio.espivblogs.net
