ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ: ΣΑΒΒΑΤΟ 17/4 12:00 ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Ακολουθεί το κοινό κείμενο με τη Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά (Θεσσαλονίκη)
“Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί.
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές.
Οι άνεργοι πεινούσαν.
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται.
Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι:
Φτιάχνουν οβίδες.”
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η κρίση που βιώνει ο καπιταλισμός σήμερα, και η πανδημία που ο ίδιος προκάλεσε με την ατέρμονη και χυδαία εκμετάλλευση της φύσης, μας δείχνει το χαρακτήρα του με τον πιο σκληρό τρόπο. Ένα χαρακτήρα που απαιτεί την περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης, την εκτεταμένη καταστολή και την καλλιέργεια του φόβου μέσω των σωμάτων ασφαλείας, και φυσικά την εξάπλωση του κεφαλαίου, όχι μόνο για να αυξάνονται τα κέρδη της άρχουσας τάξης, αλλά και για να εξασφαλιστεί η ίδια η ύπαρξη του καπιταλισμού.
Δεν είναι τυχαίο πως εδώ και χρόνια, αλλά ακόμα και μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, το κράτος δεν έχει ενισχύσει καθόλου τη δημόσια υγεία. Βλέπουμε γιατρούς να αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή χωρίς να πληρώνονται τις υπερωρίες, μηδαμινές προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού, μπίζνες εκατομμυρίων μέσω της αγοράς προμηθειών από φίλους και εταιρείες που μόλις ιδρύονται, μείωση του κρατικού προϋπολογισμού για την υγεία, κι όλα αυτά ενώ μετράμε 9.000 νεκρούς εν μέσω μάλιστα ενός διαρκούς lockdown. Από την άλλη, είδαμε τον πρωθυπουργό να κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρες τις βλέψεις του κρατικού μηχανισμού στη ΔΕΘ του 2020, εξαγγέλλοντας την αύξηση της χρηματοδότησης τόσο για την εξοπλιστική αναβάθμιση της “άμυνας” του ελληνικού κράτους απέναντι στα υπόλοιπα, όσο και για την οχύρωση του στο εσωτερικό με την ενίσχυση της αστυνομίας.
“Στρατηγέ, το τανκς σου είναι δυνατό μηχάνημα.
Θερίζει δάση ολόκληρα, κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται οδηγό.”
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Πιο συγκεκριμένα, κι ενώ η Ελλάδα ήταν ήδη εδώ και χρόνια δεύτερη σε όλο το ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες αναλογικά με την οικονομία της (πίσω μόνο από τις ΗΠΑ), ο αμυντικός προϋπολογισμός του ελληνικού κράτους για το 2021 αυξήθηκε κι άλλο, φτάνοντας τα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι εξοπλιστικές δαπάνες ξεπερνούν τα 2,5 δις, με την αγορά πολεμικών αεροσκαφών rafale, φρεγατών (για τις οποίες το κόστος του συνολικού προγράμματος ενδεχομένως και να ξεπεράσει τα 5 δις), drone, κοκ, αλλά και την ενίσχυση των ήδη υπάρχοντων F16. Ταυτόχρονα, και ενώ το 75,6% των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας για το 2020 αφορούσε το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων (το υψηλότερο ποσοστό σε όλο το ΝΑΤΟ), αναγγέλθηκαν οι προσλήψεις ακόμα 15.000 ΕΠΟΠ και 2.500 στελεχών στις ένοπλες δυνάμεις. Ανακοινώθηκε τέλος η εφαρμογή διζωνικού συστήματος στράτευσης, με την αύξηση της θητείας στο στρατό ξηράς -πλην των παραμεθόριων- από 9 σε 12 μήνες.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, αποτελούν το μέσο ώστε το ντόπιο και το διεθνές κεφάλαιο να περιφρουρήσουν τους πόρους της Νοτιοανατολικής Μεσογείου για την αναπαραγωγή τους. Το ελληνικό κράτος κάνει εδώ και χρόνια διακρατικές συμφωνίες, με ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Αίγυπτο, Ισραήλ, αλλά και συμφωνίες στο ίδιο το ΝΑΤΟ, για να εξελιχθεί σε ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη της περιοχής, και να εκμεταλλευτεί η αστική τάξη της χώρας μαζί με πολυεθνικές-κολοσσούς τις ενεργειακές της πηγές, ενώ δίνει πρόσβαση στα οικονομικά κυρίαρχα δυτικά κράτη για να παρεμβαίνουν ευκολότερα στην ευρύτερη περιοχή. Τόσο στρατιωτικά, με τις δεκάδες νατοϊκές βάσεις ανά την επικράτεια, με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης να έχει μετατραπεί σε σταθμό απόβασης για τις αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, και τα “συμμαχικά” βομβαρδιστικά να φεύγουν πριν από ελάχιστα χρόνια από τη Σούδα για να βομβαρδίσουν τη Συρία. Όσο και οικονομικά, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της συμφωνίας για τον αγωγό φυσικού αερίου East Med, που υπέγραψαν στις 2 Ιανουαρίου 2020 Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ με τις ευχές των ΗΠΑ, προκειμένου να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Μια κίνηση στην οποία είναι περιττό να αναφέρουμε πως δεν αναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα για την περιοχή της Παλαιστίνης, και που ήρθε ως απάντηση στο πρόσφατο τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Ασφαλώς όλες αυτές οι πολεμικές δαπάνες και στρατηγικές του ελληνικού κράτους εις βάρος των ζωών μας δεν θα δικαιολογούνταν με βάση τα παραπάνω συμφέροντα. Έτσι αυτά μασκαρεύονται σε “εθνικό συμφέρον”, ενώ το αφήγημα συνοδεύεται και από την περίφημη τουρκική προκλητικότητα. Μια φράση που τα ελληνικά ΜΜΕ επικαλούνται συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να καλλιεργήσουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους δύο λαούς. Προκειμένου να μας προετοιμάσουν να χύσουμε το αίμα μας για τα κέρδη των αστικών τάξεων, μιας και σε ενδεχόμενο πολεμικό επεισόδιο δεν θα είναι οι Έλληνες και Τούρκοι καπιταλιστές αυτοί που θα επωμιστούν όλες τις τραγικές συνέπειες, αλλά οι προλετάριοι των δύο χωρών.
Την ίδια στιγμή η επίδειξη δύναμης και επιβολής για την προστασία του ελληνικού και δυτικού κεφαλαίου συμπυκνώνεται στην άσκηση Ηνίοχος που πραγματοποιείται από τις 12 έως τις 22 Απριλίου σε όλη την ελληνική επικράτεια. Με τη συμμετοχή της Ελλάδας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων δίνεται ένα ηχηρό μήνυμα πρωτίστως απέναντι στην Τουρκία, αλλά και παγκοσμίως, με τη συγκεκριμένη άσκηση να αποτελεί σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας την πιο ανταγωνιστική άσκηση στη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Μήπως λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με “τουρκική προκλητικότητα”;
Ταυτόχρονα τα δύο κράτη μας δείχνουν επανειλημμένα ότι ακολουθούν κοινή πλεύση και στους δύο πόλους συνεργασίας και ανταγωνισμού, προκειμένου να ανθίσει το κεφάλαιο. Έτσι από τη μία βλέπουμε το πλωτό γεωτρύπανο Deep Sea Metro II να καταλήγει από την ιδιοκτησία της οικογένειας Αγγελοπούλου στο τουρκικό κράτος για έρευνες στα ανοιχτά της Κύπρου, ενώ από την άλλη κανένα από τα δύο κράτη δε διστάζει να ενσωματώσει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό στις εξωτερικές του βλέψεις και στα εσωτερικά άλλων χωρών. Έτσι, μετά το μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης αναφορικά με την οριοθέτηση των ΑΟΖ τους, το οποίο αποτέλεσε την κίνηση της Τουρκίας για να εμπλακεί στην εκμετάλλευση της περιοχής, ο Μητσοτάκης επισκέφθηκε πριν λίγες μέρες τη Λιβύη, μιλώντας για ακύρωση του μνημονίου, αλλά και περί εισχώρησης του ελληνικού κεφαλαίου σε μια χώρα συντετριμμένη από τον εμφύλιο.
“Στρατηγέ, το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο.
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο,
κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται πιλότο.”
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Φυσικά η εξωτερική οχύρωση δεν αρκεί για να καταφέρει το υπάρχον σύστημα να στήσει τις άμυνες του απέναντι σε όποιον διεκδικεί καλύτερους όρους ζωής. Έτσι το ελληνικό κράτος προχωράει απροκάλυπτα και στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής στο εσωτερικό του προκειμένου να καταπολεμήσει τον “εσωτερικό εχθρό”, με προσλήψεις και συνεχή ενίσχυση του στόλου της αστυνομίας, καθώς και με τη δαπάνη 30.000.000€ για την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο περίφημος “εσωτερικός εχθρός” είναι όλοι/ες όσες δε σκύβουν το κεφάλι και τολμούν να αντιστέκονται απέναντι στις δολοφονικές πολιτικές κράτους και κεφαλαίου. Το είδαμε ξεκάθαρα τους τελευταίους μήνες, που η καταστολή στράφηκε απέναντι σε μαθητές και δασκάλους που διεκδικούσαν ασφαλείς όρους λειτουργίας των σχολείων, απέναντι στους υγειονομικούς που στοχοποιήθηκαν ή/και απολύθηκαν επειδή κατέδειξαν τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, απέναντι στις φοιτήτριες που εναντιώθηκαν στο νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, απέναντι στους κατοίκους γειτονιών που αντιτάχθηκαν στη αυθαιρεσία των μπάτσων.
Είναι προφανές ότι η βολικότερη συνθήκη για ένα κράτος προκειμένου να προωθήσει την ατζέντα του είναι η έλλειψη κοινωνικών αντιδράσεων. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια και η λογική της ανάθεσης που επικράτησε μαζί του έβαλε ταφόπλακα σε ένα κύμα μαζικών αγώνων και κινητοποιήσεων. Στη συνέχεια, η πρωτόγνωρη συνθήκη της πανδημίας και το μούδιασμα των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων έδωσαν άλλη μία ευκαιρία στο κράτος για να περάσει το ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα μετά το άλλο. Το κράτος όμως, για να διαιωνίσει τη θέση του, φροντίζει να οχυρώνεται και απέναντι στο ξέσπασμα νέων μαζικών αγώνων και κινητοποιήσεων. Και εδώ έρχεται ξανά ο ρόλος των δυνάμεων καταστολής απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”. Με στόχο την αντιμετώπισή του, πραγματοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τον ελληνικό στρατό, στα πλαίσια συνεργασίας του με το ΝΑΤΟ, ασκήσεις αναβαθμισμένης καταστολής διαδηλωτών, όπως ο “Καλλίμαχος” αλλά και μέρος της πρόσφατης “Defender Europe 21”.
Αναγνωρίζουμε λοιπόν πως αυτός ο “εσωτερικός εχθρός” είμαστε όλοι εμείς: οι καταπιεσμένοι, οι προλετάριες, οι μετανάστριες, οι εργαζόμενες, οι άνεργοι που βλέπουμε συνεχώς τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας να κατατροπώνονται από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και του κεφαλαίου. Που βλέπουμε να απαξιώνουν διαρκώς το δημόσιο σύστημα υγείας για να αυξάνονται τα κέρδη τους, να υποβαθμίζουν κι άλλο τα δημόσια πανεπιστήμια αφήνοντας μόνο τους λίγους και εκλεκτούς να σπουδάζουν, να διαλύουν το φυσικό περιβάλλον για να περάσουν από πάνω του οι “επενδύσεις τους”, να σκοτώνουν στα σύνορα και στα κέντρα κράτησης ανθρώπους που ξεριζώθηκαν απ’ τον τόπο τους εξαιτίας των πολέμων και της οικονομικής εξαθλίωσης που οι ίδιοι μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους επέβαλαν, να περνάνε νομοσχέδια για να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, να κατάσχουν την κατοικίες των οικονομικά ασθενέστερων, να να να…
“Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται.”
ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ
Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε πώς είναι ίδιες οι ρίζες που βρίσκονται πίσω από τα διαφορετικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένες σε κάθε γωνιά του κόσμου. Να το συνειδητοποιήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να αρνηθούμε τόσο τον πόλεμο όσο και την “ειρήνη” που τον γεννά, που για εμάς σημαίνει ανεργία, κακοπληρωμένη και ελαστική εργασία, ιδιωτικοποιήσεις, καταστολή, φτώχεια, διακρίσεις, θάνατο στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα εργατικά “ατυχήματα”.
Είναι πολύ σημαντικό να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε συλλογικά, μακριά από την απογοήτευση και τον ατομισμό. Βασιζόμενοι στις δυνάμεις όλων των καταπιεσμένων, μακριά από θεσμικούς παράγοντες και νέους ή παλιούς έμπορους ελπίδας, να δομήσουμε ένα διεθνιστικό αντιπολεμικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα αποδομεί την εθνική ρητορική που προσπαθεί να αποκρύψει τις ταξικές μας διαφορές. Ένα κίνημα που θα αποτρέπει το ενδεχόμενο πολέμου και θα συλλογικοποιεί τις αντιστάσεις των χιλιάδων από εμάς που προσπαθούν να αντιδράσουν ή να αποφύγουν ατομικά το δολοφονικό μηχανισμό που λέγεται ελληνικός στρατός. Ένα κίνημα που θα μπορέσει να συνδεθεί με τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που υπερασπίζονται το φυσικό κόσμο από την καπιταλιστική απληστία, και με τους εργατικούς αγώνες που προσπαθούν να μπλοκάρουν την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας και των ζωών μας. Που θα παλέψει μαζί με τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες ενάντια στο σύστημα που γεννάει την προσφυγιά και το θάνατο, που θα τολμήσει να έρθει σε επαφή με τους αγωνιστές των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, του κόσμου, καταργώντας στην πράξη τους επίπλαστους εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Να κάνουμε σαφές πως σε ενδεχόμενο πολέμου θα αρνηθούμε να στρέψουμε το όπλο απέναντι σε ανθρώπους της τάξης μας, που βιώνουν την ίδια καταπίεση με μας και απλά έτυχε να γεννηθούν στην άλλη πλευρά μιας θάλασσας ή μιας νοητής γραμμής. Να χτίσουμε τις άμυνές μας απέναντι σε όσα μας καταπιέζουν και μας κρατάνε φιμωμένες, και να σημειώσουμε μικρές νίκες, όπως μας έδειξε ότι μπορούμε τους τελευταίους μήνες το φοιτητικό κίνημα.
“Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
Πόλεμος και ειρήνη είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από τη μάνα.
Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.
Ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους.”
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου
Τη στιγμή αυτή που οι διακρατικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, τόσο στη γειτονιά μας με την αναβάθμιση της πολεμικής προετοιμασίας, όσο και παγκοσμίως με την αναθέρμανση της ουκρανικής/νατοϊκής επιθετικότητας στην Κριμαία και το Ντονμπάς, τις εκατέρωθεν επιθέσεις σε πλοία ισραηλινών και ιρανικών συμφερόντων, την αντιπαράθεση των ΗΠΑ και της αναδυόμενης υπερδύναμης Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Σαχέλ της Αφρικής (με την κυβέρνηση να ανακοινώνει τη συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων) και ακόμα ένα διαφαινόμενο πόλεμο διά αντιπροσώπων, είναι ανάγκη και μονόδρομος για την εκμεταλλευόμενη τάξη να αντιληφθούμε τον ταξικό πόλεμο ως τον τελευταίο πόλεμο. Να αγωνιστούμε και να οργανωθούμε συλλογικά και να συνδέσουμε όλους τους επιμέρους αγώνες σε μια κοινή απελευθερωτική προοπτική που θα στοχεύει στην καταστροφή κράτους και κεφαλαίου. Να τολμήσουμε να νικήσουμε για να ζήσουμε εμείς και οι επόμενοι σε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασία της φύσης, χωρίς ανισότητες και διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο και τη σεξουαλικότητα. Χωρίς κράτη και καπιταλισμό, χωρίς έθνη και σύνορα, πολέμους και φτώχεια.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ,
ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΝΕ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ,
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ
ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
anatolika.espivblogs.net
Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου
