26 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ | ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ-ΔΕΚΑΩΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ,

 

Δεν ζούμε και τις καλύτερές μας μέρες. Η καθημερινότητα επί πανδημίας, σκληρή και απρόβλεπτη, φαίνεται να δοκιμάζει τα όριά μας σε πολλαπλά μέτωπα. Από τη μία, πασχίζουμε για σταθερότητα στη δουλειά μας, ξέροντας πολύ καλά ότι το αφήγημα περί “ξεπεράσματος της κρίσης” μεταφράζεται σε μαύρη, επισφαλή εργασία, υπό τον διαρκή φόβο της ανεργίας. Το μειωμένο εισόδημα της εκ περιτροπής εργασίας και των αναστολών σύμβασης, που δεν φτάνει να τα βγάλουμε πέρα, και η εντατικοποιημένη τηλεργασία, που άτυπα έχουμε αναλάβει όλα τα λειτουργικά της έξοδα, συνθέτουν το σημερινό δυσοίωνο εργασιακό τοπίο.

 

Από την άλλη, ο φόβος του ιού μάς ακολουθεί στις μετακινήσεις μας, όταν στοιβαζόμαστε στα ΜΜΜ με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους, και στους χώρους εργασίας, όπου κανείς δεν μερίμνησε για μέτρα προστασίας. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού σε υποψία νόσου θα φορτωθούμε τόσο τα έξοδα του τεστ όσο και της ίδιας μας της καραντίνας που θα την ξεπληρώσουμε αργότερα με απλήρωτες υπερωρίες. Και στο φόντο να παίζει πάντα η ανασφάλεια της νόσου, η αγωνία για το αν θα αντέξει το βάρος της πανδημίας ένα ρημαγμένο από νεο-φιλελεύθερες πολιτικές σύστημα υγείας, στελεχωμένο με λίγους και εξαντλημένους υγειονομικούς.

 

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΓΑΠΑ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

 

Με την ανασφάλεια, λοιπόν, να καθορίζει πλέον κάθε πτυχή της ζωής μας, κι ενώ βρισκόμαστε εν όψει μιας νέας οικονομικής ύφεσης, το κράτος συνεχίζει την επίθεσή του στους εργαζόμενους αφού σε λίγες μέρες τίθεται προς ψήφιση το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που αναφέρει τα εξής:

 

  • Θέσπιση της εξαντλητικής 10ωρης εργασίας & αύξηση του πλαφόν των υπερωριών: Ουσιαστικά παγιώνεται η επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας, με τις υπερωρίες πλέον να πληρώνονται σε είδος (μείωση ωρών, ρεπό, άδεια) αντί με προσαύξηση και με το εισόδημά μας να μειώνεται ακόμη περισσότερο. Καθιερώνεται, δηλαδή, και με νόμο ο εργαζόμενος-λάστιχο, που προγραμματίζει τη ζωή του ανάλογα με τις απαιτήσεις του αφεντικού του και τις ανάγκες του κεφαλαίου.

 

  • Ψηφιακό ωράριο και ψηφιακή κάρτα μέσω της ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ: Το ξεχείλωμα των ωραρίων γίνεται ακόμη πιο εύκολο, καθώς τα αφεντικά θα μπορούν να τροποποιούν κατά το δοκούν και όποτε τους βολεύει τις ώρες εργασίας μας. Κράτος και αφεντικά μας επιβεβαιώνουν, έτσι, πως γι’αυτούς οι εργαζόμενοι είναι μονάχα εργαζόμενοι, και ως τέτοιοι οφείλουν να είναι πάντα διαθέσιμοι.

 

  • Κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε ακόμη περισσότερους κλάδους.

 

  • Αντισυνδικαλιστικά μέτρα που περιλαμβάνουν το ψηφιακό φακέλωμα, την ψηφιακή ψήφιση της απεργίας, την απαγόρευση περιφρούρησης και κατάληψης χώρων και την υποχρέωση για προσωπικό ασφαλείας 40%, που απαγορεύει στην πράξη την ολική απεργία. Τέλος, ανοίγει η πόρτα για ποινικές διώξεις σε βάρος όσων απεργούν, μέσω της αόριστης και ανοιχτής σε ερμηνείες διάταξης περί άσκησης ψυχολογικής και σωματικής βίας. Μία σειρά τεχνασμάτων, δηλαδή, για να κηρύξουν τους συνδικαλιστικούς αγώνες παράνομους.

 

  • Αντικατάσταση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας από τον ΟΜΕΔ, έναν οργανισμό ελεγχόμενο από τα αφεντικά (ΣΕΒ κλπ).

 

  • Δυνατότητα απαγόρευσης έλευσης στον χώρο εργασίας απολυμένων εργαζομένων: Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται ότι ο απολυμένος εργαζόμενος δεν θα οργανωθεί με τους συναδέλφους του, διεκδικώντας τη θέση ή την αποζημίωσή του.

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ…

 

Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται να συμπληρώσει μία σειρά επιθέσεων στον κόσμο της εργασίας. Το αντισυνδικαλιστικό σκέλος, για παράδειγμα, δένει απόλυτα με το νομοσχέδιο που απαγορεύει τις διαδηλώσεις, με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που έφερε το αναπτυξιακό νομοσχέδιο καθώς και με τη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που απαιτεί απαρτία 50%+1 μέλη για κήρυξη απεργίας, αποδεικνύοντάς μας για άλλη μία φορά πως το κράτος έχει συνέχεια. Παράλληλα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας της “δεύτερης ευκαιρίας” χαρίζει στις πτωχευμένες επιχειρήσεις τις χρωστούμενες αποζημιώσεις, ενώ ξεσπιτώνει ανθρώπους και οικογένειες, “προσφέροντας” την επιλογή να νοικιάζουν το σπίτι τους από την τράπεζα χώρις να αποπληρώνεται παράλληλα το δάνειο. Και ενώ πριν λίγες μέρες, με τις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου να έχουν απαγορευτεί, πέρασε  17 Νοέμβρη η μείωση κατά 3% των ασφαλιστικών εισφορών στα δημόσια ταμεία, στα σκαριά για το 2022 βρίσκεται το νέο, κεφαλαιοποιητικό και ατομικό σύστημα ασφάλισης που θα ανταγωνιστεί μέχρι ισοπέδωσης το αναδιανεμητικό. Άλλο ένα “κούρεμα” έρχεται, δηλαδή, για τις συντάξεις. Σε συνδυασμό με την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού που περιμένουμε το 2021, βλέπουμε το μέλλον μας να διαγράφεται όλο και δυσκολότερο.

 

Στη φάση που βρισκόμαστε, το κράτος έχει ανοίξει τα χαρτιά του και η στρατηγική του μάς είναι ξεκάθαρη. Εκμεταλλευόμενο, όπως ξέρει καλά να κάνει, άλλη μια κρίση, καθώς και τη δική μας κινηματική νηνεμία, διαλύει όλα τα κεκτημένα εργατικών αγώνων χρόνων, ενώ παράλληλα επιτίθεται στην αντεπίθεση μας, στον τρόπο οργάνωσής μας, με όλα τα δυνατά μέσα. Νομοθετετικά, όπως με το παραπάνω νομοσχέδιο, οικονομικά, όπως ήταν τα εξοντωτικά πρόστιμα των 300€ (πάνω από το μισό του κατώτατου μισθού), των 3.000€ και των 5.000€ της 17 Νοέμβρη, αλλά και καθαρά κατασταλτικά, με τα ΜΑΤ να χτυπάνε κυριολεκτικά στο ψαχνό σε πορείες και συγκεντρώσεις.

 

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΙΔΟΣ, ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΖΑΜΠΑ

 

Ξεκάθαρος είναι, λοιπόν, και ο μοναδικός δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας. Αυτός  της οργάνωσης των αντιστάσεων μας και του μπλοκαρίσματος των αντικοινωνικών τους νομοθετημάτων. Δεν υπάρχει κάτι να περιμένουμε, ούτε να ελπίζουμε σε άσπρες μέρες. Η αντιεργατική πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου έχει σίγουρα συνέχεια και έχει αποδείξει ότι έχει ήδη προσχεδιασμένο και το μέλλον. Σε αυτή την πάλη το μόνο που μένει είναι να σηκώσουμε το γάντι. Να βάλουμε τώρα αναχώματα στη διαρκή υποτίμησή μας. Γιατί θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερα, με αξιοπρέπεια, με χρόνο για αυτούς/ες που αγαπάμε. Γιατί δεν μπορούμε να κάτσουμε θεατές όσο μας κλέβουν τη ζωή. Γιατί ακόμα και η 8ωρη πενθήμερη εργασία είναι δική μας παραχώρηση. Δεν θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε!

 

 

ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

ΚΑΙ ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΞΟΠΛΙΣΗ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

 

ΑΥΞΗΣΗ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ, ΜΕΙΩΣΗ ΩΡΑΡΙΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙ-ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ,

ΜΠΛΟΚΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ