Μετά το κάλεσμα της κατάληψης για τις 6/12, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική εξω από τον χώρο του αναγνωστηρίου του ΔΠΘ όπου μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο:
Στις 6/12/08 μια σφαίρα αστυνομικού όπλου, αφήνει νεκρό τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο, σε ένα πεζόδρομο της γειτονιάς των Εξαρχείων, στην Αθήνα.
Αυτό ασφαλώς δεν είναι ένα «μεμονωμένο περιστατικό» αστυνομικής βίας,
όπως προσπάθησαν να το βαφτίσουν τότε, αλλά ούτε και το πρώτο, αφού η νεότερη ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια περιστατικά δολοφονιών για τα οποία ευθύνονται «όργανα της τάξης».Η σφαίρα του Κορκονέα, δεν ήταν παρά η σπίθα που έβαλε φωτιά στο φυτίλι της κοινωνικής οργής ενάντια σε όλα αυτά τα δημιουργήματα του καπιταλισμού . Η σφαίρα του Κορκονέα, εκτός από μία ζωή, πήρε μαζί της και τον μανδύα της ηθικής με τον οποίο χρόνια τώρα, οι εξουσιαστές καλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Οι ολοένα εντεινόμενες κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, η διαρκώς αυξανόμενη αστυνομική καταστολή και η βία, ο διαρκής έλεγχος και η επιτήρηση, η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της, όλα τα παραπάνω αποτελούν προϊόν της πολιτικής των εξουσιαστών, αποτελούν το πρόσωπο του καπιταλισμού. Επίσης, συγκεκριμένα, από το 2008 έως το 2016 , έχουν προκύψει εκατοντάδες περιστατικά δολοφονιών και θανάτων για τα οποία ευθύνονται το κράτος και οι καπιταλιστικές σχέσεις.Εντός της Ελλάδας μόνο, εκατοντάδες πνιγμοί μεταναστών στο Αιγαίο, εξαφανίσεις και δολοφονίες στα κέντρα κράτησης και στα hot spots, καθημερινά «εργατικά ατυχήματα» , καθώς και πολλά περιστατικά, στα οποία μπάτσοι πυροβολούν «πάνω στο καθήκον τους» , υποδηλώνουν την προσπάθεια εξόντωσης των καταπιεσμένων. Όλα τα προαναφερθέντα υπάρχουν, συνεχίζονται και καμία συριζοκυβέρνηση δεν πρόκειται να τα αλλάξει. Και είναι παραπάνω από αρκετοί λόγοι, για να αντεπιτεθούμε στο σήμερα και στο τώρα.
Για εμάς ο Δεκέμβρης, δεν είναι μήνας καταναλωτικής μανίας και η 6/12 δεν είναι επέτειος. Ο στόχος για τον οποίο κινητοποιούμαστε, είναι για να χαραχτεί στην κοινωνική και ιστορική μνήμη, τόσο η κρατική καταστολή και μέχρι που μπορεί να φτάσει, όσο και η εμπειρία που βαφτίστηκε από όλους εμάς ως Βιωμένη Εξέγερση. Μια εξέγερση που δεν ηττήθηκε ποτέ από την καταστολή απλά εκτονώθηκε και σταμάτησε. Έδειξε ξεκάθαρα πως το σύστημα δεν είναι ακλόνητο και έθεσε ερωτήματα με βάση τα οποία, οργανωνόμαστε και δρούμε για να περάσουμε από τον αυθορμητισμό της εξέγερσης στη κοινωνική αλλαγή και την επανάσταση.
Αυτές οι μέρες δεν είναι μόνο του Αλέξη. Είναι όλων μας.
Τίποτε δεν τελείωσε, Όλα συνεχίζονται.
Στον δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.
Ακολούθησε πορεία του μπλοκ της κατάληψης με δικό του δρομολόγιο στο κέντρο της πόλης, που πλαισιώθηκε και από φοιτητές και άλλους. Η πορεία όπως ηταν αναμενόμενο συνοδεύτηκε από την “απαραίτητη” μπατσο-συνοδεία, πλαισιωμένη με ενα κάρο κουκουλωμένους ασφαλίτες που παρακολουθούσαν “διακριτικά”.
